Na skraju lasu

Czy minimalizm może wzbudzić emocje poprzez swoją prostotę, oszczędność i dbałość o detale? Czy w ogóle projektowanie minimalistycznych form z użyciem ograniczonych środków wyrazu w świecie przepełnionym nieskończonymi możliwościami może poruszać?

„Rozmawiałem już na całym świecie z niezliczoną liczbą ludzi i z wszystkimi dzieliłem się pewnym marzeniem. Moje stopy stały na ziemi, jedynie wzrok sięgał ponad zgiełkiem i chaosem.”

Le Corbusier

Minimalizm w architekturze oznacza osiągnięcie równowagi, dojście do momentu, w którym stwierdzimy, że w danym dziele już nic nie można dodać, ale też nic już nie można odjąć. Nie jest to proste, ponieważ należy z niezwykłą wrażliwością i precyzją wybierać elementy, materiały, formy. Nic nie może zostać pozostawione przypadkowi. „Intencja to coś, co sięga głębi naszego serca, cecha umysłu, który go zrodził.” (Le Corbusier). Nie inaczej prezentowało się podejście do przedstawionego projektu.

Projekt domu został wykonany dla 4-osobowej rodziny na działce znajdującej się w bezpośrednim sąsiedztwie lasu. Otaczająca przyroda stała się tłem dla geometrycznej formy budynku, a imponujące przeszklenia otwierają dom na otaczający krajobraz i pozwalają nieustannie cieszyć się urokami pieczołowicie poszukiwanej działki. Watro zwrócić uwagę na dobór okien – część z nich to fasady z ukrytymi ościeżnicami, dodające lekkości i podkreślające zmysłowość projektu. Doświetlają one przestronne pomieszczenia naturalnym światłem i w ślad za zmieniająca się porą dnia nadają wnętrzom odmienny charakter. Wybór stonowanych materiałów, takich jak biały tynk czy jasno-szara cegła harmonizują budynek z otoczeniem.

Wejście do budynku to spektakularna przestrzeń, prowadząca wzrok w dal, maksymalnie wykorzystując długość działki. Wysokość dodaje jej smukłości i dostojności oraz przenosi w inny wymiar – z przestrzeni publicznej, czyli ulicy do części prywatnej mieszkańców.

Na parterze poza salonem z jadalnią i częściowo wydzieloną kuchnią została również umieszczona sypialnia master z prywatną łazienką i przestronną garderobą, siłownią, oraz pomieszczeniami pomocniczymi. W części kuchennej na prośbę Inwestorów zaprojektowano dodatkowy, niewielki stół do codziennych, szybkich posiłków, przy którym znajduje się małe patio z ulubionym drzewem właścicieli dedykowanym tej przestrzeni.

Na piętro prowadzą wspornikowe schody, który wydają się być wręcz lewitujące, których jedynym punktem styku jest ściana korytarza. Prowadzą one na piętro, gdzie zlokalizowana sypialnie domowników.